عوامل محیطی مؤثر بر فعالیت فیزیکی و ارتقای سلامت دانشجویان گروه پزشکی ساکن خوابگاه بر اساس تئوری شناختی اجتماعی

مقدمه: عدم فعالیت فیزیکی یکی از مهم‌ترین مسائل بهداشت عمومی در سراسر دنیاست. به طور افزایشی، ارتباط‌هایی بین عوامل مختلف محیط زندگی و فعالیت جسمانی شناخته شده است. یافته‌های پژوهش محققین اهمیت عوامل محیطی را به عنوان تعیین کننده‌های فعالیت جسمانی نشان می‌دهد. هدف از مطالعه حاضر شناخت عوامل محیطی مؤثر بر فعالیت جسمانی در بین دانشجویان ساکن خوابگاه بوده است. روش: در این مقاله از مقیاس عوامل محیط فیزیکی در دو محور ایمنی و امکانات جهت ارزیابی محیط زندگی برای انجام ورزش و فعالیت جسمانی بر اساس تئوری شناختی اجتماعی در طراحی مطالعه و انتخاب نوع ابزار استفاده شده است. نمونه مورد مطالعه از خوابگاه‌های دانشگاه شاهد به طور تصادفی به تعداد 120 دانشجو انتخاب گردیدند. مقیاس عوامل محیط فیزیکی به همراه پرسشنامه بررسی میزان رضایت و اهمیت عوامل محیطی از نظر دانشجویان و پرسشنامه دموگرافی تکمیل گردید، سپس با نرم افزارSPSS و آزمون‌های آماری کای دو و تی مستقل تحلیل گردید. نتایج: براساس مقیاس بکار برده شده به طور کلی 4/83% از دانشجویان اذعان داشتند در خوابگاه به قدر کافی لوازم ورزشی (مانند: توپ، دوچرخه، اسکیت) برای استفاده در فعالیت جسمانی وجود ندارد، همچنین 7/56% معتقدند که پیاده روی یا دویدن آرام در اطراف خوابگاه ما به دلیل عواملی چون ترافیک، نبودن پیاده رو، وجود سگ، یا اراذل و اوباش و امثال اینها (به‌ویژه برای دختران) مشکل است، 1/54% بر این باور بودند اطراف خوابگاه ما برای پیاده روی یا دویدن آرام در طول روز جای امنی نیست و 6/71% از دانشجویان اعتقاد داشتند که برای انجام فعالیت جسمانی امکان دسترسی به زمین بازی، پارک، سالن ورزشی در نزدیکی خوابگاه ما وجود ندارد. نتیجه‌گیری: بهبودی در ایمنی محیط های زندگی تاثیر مثبتی درارتقا و تداوم ورزش و فعالیت جسمانی نوجوانان دارد.